Wat wou
je zeker wel en niet op je tekening tonen?
Ik wou de verschillende disciplines combineren: de podiumkunsten, beeldende kunsten, literatuur. Ik vertrok van een theatersetting, waar de kinderen een podium krijgen en er een soort parade is van al die kunstenaars. Ik heb opzettelijk geen hoofden of gezichten getoond omdat ik alle soorten kinderen wil aanspreken. Het medium - het boek of instrument - wordt het gezicht. Zo zitten ze helemaal met hun hoofd in de kunst. Ik wou er ook graag de diversiteit in. De mix van culturen, jongens en meisjes, verschillende fysieke kenmerken: dat is de samenleving waarin we leven. Nu ik het resultaat op de site zie, vind ik de beweging in het beeld ook geestig.
Het
Kinderrechtenverdrag bestaat 30 jaar. Daarom heeft de Kunstendag voor Kinderen
dit jaar extra aandacht voor kinderen die niet gemakkelijk met cultuur in
aanraking komen. Ervaar jij soms ook dat je bepaalde kinderen niet bereikt?
Ik kan me heel goed voorstellen dat mijn boeken meer geschikt zijn voor kinderen die al wat gewoon zijn. Maar in de klassen waar ik ga spreken, merk ik dat alle kinderen mijn verhalen kunnen volgen. Al komen ze van thuis uit niet in contact met boeken, en al helemaal niet met de mijne. Ik zie die klasbezoeken als zaadjes die je plant. Je weet nooit wat er uit groeit. Ook in de kunstschool waar ik les geef, met studenten illustratie die veel ouder zijn, zie ik het gebeuren. Neem hen mee naar het theater en ook voor hen gaat vaak nog een nieuwe wereld open.
Je benadrukt dat je kinderen best zo vroeg mogelijk in contact brengt met kunst en cultuur. Waarom?
Omdat ze via de kunsten een vocabularium,
troost of schoonheid aangereikt krijgen die ze elders soms moeilijker vinden. Kunst
en cultuur zijn levensnoodzakelijk, net als zuurstof of proper water, en zouden
net zo vanzelfsprekend moeten zijn. Ik vergelijk het graag met voedsel. Kunst
is dan voedsel voor het hoofd. Ook daarin heb je fastfood, maar we gaan zo veel
als mogelijk voor de betere hap. En wat je jong leert, ...